Ο ρατσισμός στην Ελλάδα του σήμερα: ο ρόλος των νέων 

    Ο ρατσισμός στη χώρα που ανέδειξε διαχρονικές ανθρωπιστικές αξίες, που ανέδειξε τις επιστήμες και βάπτισε την Ευρώπη, διάγει δυστυχώς λαμπρές ημέρες, γεγονός που προβληματίζει βαθύτατα κάθε σκεπτόμενο και ενεργό πολίτη. Πρόκειται για ρατσισμό όχι μόνο κοινωνικό ή μεταξύ εθνοτήτων αλλά και μεταξύ κοινωνικών ομάδων. Πρόκειται για αναχρονιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές που δοκιμάζουν καθημερινά τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του κοινωνικού συνόλου. Για ποιους λόγους όμως το φαινόμενο αυτό βρήκε πρόσφορο έδαφος στην ελληνική κοινωνία; Έχουμε άραγε συλλογιστεί γιατί η μάστιγα αυτή αντί να υποχωρεί, αντιθέτως εξαπλώνεται; 

    Ένας βασικός λόγος που ο ρατσισμός βρίσκεται σε έξαρση και τροχοπεδεί την εξέλιξη είναι η οικονομική κρίση. Πιο συγκεκριμένα, η έλλειψη σταθερών αναπτυξιακών βάσεων και η συνακόλουθη επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα σε συνδυασμό με την επικράτηση μιας καθαρά τεχνοκρατικής-υλιστικής νοοτροπίας, έχουν οδηγήσει στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στη στοχοποίηση κοινωνικών ομάδων από άλλες. 

    Επιπρόσθετα, ο ανορθολογικός και ακραία εγωκεντρικός τρόπος σκέψης μερίδας πολιτών ευνοεί την ανάπτυξη ρατσιστικών πρακτικών τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια σφαίρα. Άτομα μη ανεκτικά και μισαλλόδοξα απορρίπτουν τις απόψεις των διαφορετικών όχι για την ουσία τους αλλά για την προέλευσή τους. Κατά συνέπεια, υποχωρεί η κοινωνική ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη και πλήττεται βάναυσα η κοινωνική συνοχή.

    Τέλος,  ένας ακόμη παράγοντας που κατά κοινή ομολογία υποδαυλίζει τον ρατσισμό, είναι η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας και εν γένει πολιτισμού από την κοινωνία μας. Και αυτό δυστυχώς είναι επακόλουθο της λανθασμένης - συχνά ετεροκατευθυνόμενης - επιλογής προτύπων ζωής αλλά και της ηθικοπνευματικής γύμνιας του σύγχρονου ανθρώπου, που αδυνατεί να αναπτύξει τους κοινωνικούς του ορίζοντες και να συμβάλει στην άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου της κοινωνίας.

     Απέναντι λοιπόν στην πνιγηρή πραγματικότητα του ρατσισμού, του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, έχουμε χρέος εμείς οι νέοι άνθρωποι, το μέλλον αυτού του τόπου, να αντισταθούμε και να αντιδράσουμε. Απέναντι σε μια κοινωνία που κατά κανόνα λειτουργεί ολοκληρωτικά επιστρατεύοντας ισοπεδωτικούς μηχανισμούς, επιβάλλεται να προτάξουμε το αίτημα για δικαίωμα στη διαφορά και ισότητα στη διαφορετικότητα.

    Με πρώτη ενέργεια την ενημέρωση και ευαισθητοποίησή μας  πάνω σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οφείλουμε να παρεμβαίνουμε καταγγελτικά σε περιπτώσεις καταστρατήγησής τους. Με κύρια όπλα την κριτική σκέψη και τις ηθικές αρετές μας, μπορούμε οι νέοι να δημιουργήσουμε ένα ευρύ και ισχυρό αντιρατσιστικό μέτωπο, ανάχωμα στην ξενοφοβία και την αδιαλλαξία. Με σύμμαχο όλο τον σύγχρονο δημοκρατικό κόσμο, πορευόμαστε ειρηνικά, ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. 

    Επαγωγικά σκεπτόμενοι μπορούμε όλοι εν τέλει να αντιληφθούμε τον μείζονος σημασίας ρόλο που καλείται η νέα γενιά να διαδραματίσει, πρωτοστατώντας μαζικά και δυναμικά στον αγώνα του σύγχρονου κόσμου για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.

                                                                                                                                           Ηλίας Λ. , Γ' Υγείας